Vanaf zaterdag 23 november tot 21 december 2024 een duo tentoonstelling met nieuwe werken van Hinke Schreuders en Tom Alon. 

Opening: zaterdag 23 november, 16 – 19 uur
Open: 23 november – 21 december, donderdag – zaterdag, 12 – 18 uur

Hazenstraat 18, Amsterdam

Meer informatie: jacko@brinkmanbergsma.nl

Klik HIER voor beschikbaar werk van Hinke.

Klik HIER voor beschikbaar werk van Tom.

Hinke Schreuders (1969) maakt met naald en draad kleine werken op papier en doek. Hiervoor maakt ze gebruik van zowel gevonden beelden als persoonlijk fotomateriaal. Voor de serie ‘Lineage’ gebruikte Hinke foto’s uit haar familiearchief en plaatste die op de bladzijdes uit oude tijdschriften die we kennen van haar bekende series Works on Paper. Zo ontstaat een nieuw decor waarin de – op verrassend terloopse kiekjes – geportretteerden oud familieleden weer tot leven komen.

Toen haar dementerende vader onlangs na een val van zijn trap naar een instelling moest verhuizen, ruimde Hinke zijn huis op en kwam oude familiefoto’s tegen. Waar de herinneringen van haar vader vervagen, probeert zij te behouden wat er nog is. 

Haar werk bevat thema’s als kwetsbaarheid en identiteitsverwarring in het algemeen. Haar techniek, het borduren, lijkt onschuldig, maar haar zorgvuldig opgebouwde composities roepen associaties op met meer sinistere onderstromen in een taal die prozaïsch en poëtisch tegelijk is.

Hinke Schreuders woont en werkt in Amsterdam. Haar werk was onder meer te zien in Kunsthal KAdE in Amersfoort, het Noordbrabants Museum in ‘s-Hertogenbosch en het Textielmuseum in Tilburg.

Tom Alon (1999) studeerde dit jaar af aan de Gerrit Rietveld Academie en woont en werkt in Amsterdam. Alon werkt met haar naaste omgeving – vrienden, familie en leefruimte, het leven en stilleven. Terwijl ze hen observeert en schildert, volgt ze hun (en haar eigen) dagelijkse routines en lichamelijke gebaren.

Ze gebruikt de materialen die ze vindt – oud papier, houtsnippers, laminaatvloer – als oppervlakten om op te schilderen. De interactie tussen het vorige leven van het materiaal en het nieuwe leven in de studio – waar het bedekt is met tekst en verf – creëert lagen die zich soms openbaren, verontrustende vragen oproepen, maar geen duidelijke antwoorden geven, waardoor de bezoeker constant op zoek blijft. Haar, some hele kleine, schilderijen balanceren op de grens tussen stilte en beweging, tussen expressie en abstractie.